Desire knows no bounds |
Saturday, February 9, 2002
...من چه سبزم امروز
و چه اندازه تنم هوشيار است نكند اندوهي سر رسد از پس كوه... راستش چند وقته كه حسابي دارم رو ابرا سير ميكنم...به قدري اوقات خوبي رو گذروندم كه جبران همهء سختيهاي اين چند سال گذشته رو ميكنه.شايد بشه گفت كه ديگه زياد دنبال چيزي نميگردم،اون چيزائي رو كه ميخواستم يه جورايي پيداشون كردم ،فقط اميدوارم كه دوباره خوكها همه چيز رو ازم نگيرن!(منظورم خوكهاي كتاب «قلعهء حيوانات» هستن.) كاشكي وسط اينهمه سبز بودن،نگران اندوه هاي پشت كوه نمي بودم. با اينحال شديدا معتقدم كه : CARPE DIEM . |
Comments:
Post a Comment
|