Desire knows no bounds |
Saturday, June 1, 2002
من عاشق صدای دف هستم . امشب با دف و نی شروع شد ، انگار خدا اومده بود وسط قلبم ، يه جور عظمت خاص تو سالن شناور بود . دف ، دف ، دف ، بعدش ناله های کمانچه و تار ، دف و نی ، دهل و ضرب ، و بيشتر از هميشه دف .
ياد شمس پرنده و رند خلوت نشين افتادم . موسيقی ، موسيقی ، موسيقی ... چقدر حال آدمو عوض می کنه . چه جوری بعضی ها می تونن بدون موسيقی زندگی کنن ؟! |
Comments:
Post a Comment
|