Desire knows no bounds |
Thursday, January 23, 2003
راه رفتن زير برف پنبه ای سبُک خيلی لذت بخشه . جاده ای که يک دست سفيده و هنوز هيچ رد پايی روش نيست . و تو که غرقی در لذت شنيدن صدای پات توی برف ها ، بی اونکه نگران سُر خوردن باشی و افتادن . انگار دستی هست که مواظبت باشه . تا دور دست ها فقط برفه و برف . و سکوتی که دوستش داری و اين روزها محتاجشی . محتاج آرامشی از جنس همين آرامش عميق سفيد و سبک برفی .
|
Comments:
Post a Comment
|