Desire knows no bounds
|
Desire knows no bounds |
|
Wednesday, November 5, 2003  يکی از قسمتای قشنگ پائيز ، پائيز ِ جمشيديه ست .. به خصوص اون وقتايی که هوا خنک و آفتابيه ، از اون هواها که می چسبه آستينای ژاکتتو تا نوک انگشتات بياری پايين .. به خصوص وقتی که همهء ملت سر کار و زندگیشونن ، از اون وقتا که تو پارک پرنده پر نمی زنه .. ابتدای مسير کولک چال ، راه رفتن در امتداد اون رودخونه باريکه ، نشستن رو تنهء درخت های قديمی ، و کلی راه رفتن رو برگای نارنجی ، از اونا که يه عالمه خش خش می کنن زير پات . سعی می کنم کم کم پائيز رو به خاطر خودش دوست داشته باشم و به خاطر همهء لحظه های سبک و قشنگش ، تا هی يادم نيفته که پائيز بی تو يه تيکهء بزرگو کم داره . ... خط را بگير و بيا اين جا هنوز بستری ست بی پرچين و زنی در باد سرگرم ِ کِشت قاصدک بگذار در فاصلهء پوست ِ تو و غربت من يک بار کلاغ به خانه اش برسد پيش از آن که قصه به سر شود . * * گراناز موسوی |
|
Comments:
Post a Comment
|