Desire knows no bounds |
Sunday, May 14, 2006
مرتکب اشتباه بزرگی شدم. ما نمی توانيم يادداشت های خود را به دست کسی بدهيم تا آن ها را بخواند. چون به سرعت از اين کار پشيمان می شويم. او به تمام احساسات ما، بد و خوب ما وارد می شود. حس می کنيم در مقابل نگاهی بی اعتنا، لخت و برهنه مانده ايم.
لااقل می بايستی تذکر می دادم که نبايد با خواندن يادداشت های روزانه ی کسی درباره ی سبک نوشتن او و حتا عقايدش قضاوت کرد. ما از آن جا که مطمئن هستيم هرگز کسی آن ها را نخواهد خواند، خودمان را به دست افکار پوچ و تصاويری آسان رها می کنيم. |
Comments:
Post a Comment
|