Desire knows no bounds
|
Desire knows no bounds |
|
Saturday, June 24, 2006
بعضی آدما هستن که داشتنشون به تنهايی بسه. يه آدمی که بودنش باعث شه تو دلت هيچ کس ديگه رو نخواد. که يعنی مثلن اگه تبعيدت کنن بورکينافاسو يا چه می دونم گينه ی بيسائو يا اصن همين ترينيداد-توباگوی جديدالکشف، اون آدمه که باهات باشه حاضر باشی تا ته دنيا هم باهاش بری و فکر هيچيم نکنی و بدونی اون که باشه، همه چيو می تونی از سر بگذرونی. می تونی باهاش همه جوره خوب باشی.
اما برعکسش، بعضی آدما هم هستن که اگه يه سوئيت دربست تو بهشت يا جزاير قناری هم بهت بدن و بگن با اين بابا برو، سرتم بره حاضر نيستی باهاش بری. بعد حالا نه که اصولن انسان موجودی ست بدشانس، به سلامتی پيشنهاد پشت پيشنهاد داريم از دسته ی دوم! |
|
Comments:
Post a Comment
|