Desire knows no bounds
|
Desire knows no bounds |
|
Sunday, February 25, 2007
لعنتی!
به جز اولين وبلاگم، از دوتای ديگه رسمن میترسم.. خوندن آرشيوشون، حتا شده گذری و سطحی، حالمو بد می‌کنه.. يه چيزی ته قلبم مچاله می‌شه، تير می‌کشه، و درد توی رگ‌هام نشت می‌کنه.. آهنگه که پخش می‌شه، اعصابمو می‌ريزه به هم.. هرجا بشنومش، يه هو جا می‌خورم ناخوداگاه.. اضطراب تزريق می‌کنه بهم.. من هنوز میترسم. |
|
Comments:
برای همینه که میترسم از نوشتن بعضی حسها، بعضی خاطرات...از تکرار دوباره شون بی اینکه خاطره سازشون باشه..سخته. خیلی سخت
# |
 Anonymous | 24/2/07 9:53 PM
ترس برای چی آیدا خانوم جان. همه اونایی که یه روز بودن برای این که نترسی هنوزم هستن. نه که به گمونم ، نه! می دونم که هستن . پس نگران چی هستی ؟ اینو همیشه یادت باشه!
Post a Comment
# |
Anonymous | 26/2/07 1:01 AM |