Desire knows no bounds
|
Desire knows no bounds |
|
Tuesday, February 12, 2008
ژاپنی‌ها يه نوع نمايش معروف دارن به اسم «کابوکی» که يه جور تئاتره تو مايه‌های اپرا؛ منتها اگه در نظر بگيريم تو اپرا آدما هوار می‌کشن(ببخشيد البته، فقط در نظر بگيريد!)، تو کابوکی رسمن زوزه می‌کشن! بعد اين کابوکی خيلی چيز طولانی و مهميه و مخصوص قشر پول‌دار و گمونم کهن‌سال و آدم حسابی و ايناس و قاعدتن هر آدم حسابی‌ای بايد از ديدنش لذت ببره، و من به شدت کنجکاوم ببينم آدم خارجی غير ژاپنی‌ای وجود داره در دنيا که حاضر باشه برای بار دوم بره کابوکی ببينه يا نه. راستش اينه که تحمل‌ش حتا از خوردن سيرابی شيردون هم سخت‌تره!
بعد اون‌وقت من امروز تو يه جلسه‌ای بودم که يه آقای کافرمايی داشت توش که حتا از کابوکی هم بدتر بود. |
بعد احتمالا اون آهنگ معروف کردی به اسم کابوکی رو شنیدی ها؟
بعد البته معنی کابوکی به کردی می شه عروس
هویجوری ذوقیدم دلم خواست اینارو بگم! از کرد بودنم مثلا! دونقطه دی