Desire knows no bounds |
Sunday, May 18, 2008
آقای استاد يکی از طرفداران پر و پا قرص between the linesه. معتقده «ساختار» در موضوع ما دخل و تصرف نمیکنه، بلکه اون چيزی رو که فراتر از موضوع قراره مطرح بشه با مخاطب در ميون میذاره. معتقده هنر جوامع سانسورزده همين دوگانگی روايیشونه. بايد موضوعها رو جوری نشون بديم که نشون نداده باشيم. جوری بگيم که نگفته باشيم. و اين اتفاق در ساختار ميفته، نه در داستان. حرف اصلی رو نبايد با تصاوير يا کلمات زد. بلکه سفيدی لابهلای سطوره که در نهايت تِم اصلی رو مطرح میکنه.
برای طرح يک رابطهی عاشقانه، الزامن حرف اول رو جملات عاشقانه نمیزنن. اون نانوشتههای بين خطوط، اون حس جاریِ پنهان در ناگفتههاست که عشق رو به تصوير میکشه. و اين، ذاتِ ما آدمهای بهسانسورخوگرفتهی سودايیه. |
Comments:
حتما بايد ديقه به ديقه ازت خواهش کنن؟ خوب خودت پست بذار ديگه، لطفا!
هوم ... حس جاری پنهان در ناگفته ها ...
میبینم که یکی اینجا کلاس ناصر تقوایی میره...
هنوزدرست نکردی اون لینکه رو؟
Post a Comment
|