Desire knows no bounds |
Sunday, March 8, 2009
ما به چيزي موظف نيستيم ، كلمه دوستي موظفمان نميكند به هميشه در دسترس بودن ، مدام تماس داشتن ، حال به كلام يا شايد به نگاه و لابد از آنكه دوستتر است هم به كيفيت و هم به كميتاش ، انتظار بيشتري ميرود تا بداند رفيق چندين سالهاش ، بدش ميآيد از زير نگاه بودن مداوم ، زير منگه سوال پرچش كردن ،از پرسشهاي با آغاز چرا به صورت مداوم و پيوسته. از نپذيرفتن بعضي خصوصيات رفيقاش كه شايد بد باشد ولي جزوي از همين كلمه است.
يكجايي آدمها بيخيال عرض برگسوني ميشوند و با كلي حسرت اشتراكاتشان ، ميگذارند و ميروند. [+] |
Comments:
Post a Comment
|