Desire knows no bounds |
Monday, November 8, 2010
فک کن آدم جولیا رابرتز داشته باشه، خاویر باردم داشته باشه، به عنوان لوکیشن رُم و آشرامِ اُشو و بالی داشته باشه، کلی هم خوراکیهای خوشآبورنگ و خخخخخ، بعد بتونه اینهمه نعمت خدا رو حروم کنه و ازشون ملغمهی Eat Pray Love رو در بیاره. چرا آخه؟
عوضش آدما وقتی حوصله ندارن و دنبال یه فیلم مفرح میگردن که حالشونو خوب کنه بیدرد و خونریزی، باید switch ببینن و بیخیال قسمتهای هندیِ ماجرا بشن و بهجاش قربونصدقهی بچهی گاز-اِیبِلِ فیلم برن همهش. |
Comments:
Post a Comment
|