Desire knows no bounds
|
Desire knows no bounds |
|
Friday, September 2, 2011 اسطوره‌ی «نظر شخصی» آیا هر کس واقعا «نظر شخصی خودش» را دارد؟ وقتی می‌گویند نظرِ «هر» کس برای خودش محترم است، درواقع تلویحا این واقعیت را بیان می‌کنند که نظر هر شخص چیزی بیشتر از «محترم» نیست، و وقتی قرار باشد نظرها هیچ تأثیری نداشته باشند، چه اشکال دارد فقط کمی «محترم» باشند؟ حالا چرا هیچ چیز دیگری این‍قدر محترم نیست و بر اهمیت‌اش تأکید نمی‌گذارند که «نظر»؟ درست به خاطر سترون‌بودن و بی‌اهمیتی آن. معمولا بحث‌های ایرانیان با این پایان‌بندیِ ملال‌آور خاتمه می‌یابد: «خُب، نظر شما این است، هر کس نظری دارد». اصلا نظر شخصی یعنی چه؟ نظر شخص چه اهمیتی دارد؟ درست به دلیل ستایش ریاکارانه از «نظر شخصی» و به‌اصطلاح تکثر عقاید است که نقد هم عملا اتفاق نمی‌افتد. این یکی از اسطوره‌های دموکراسی است. معلوم است که باید در تقابل با عقل‌ستیزان شبه‌فاشیست، از این تکثر و تنوع، حتی در امیال عادی و پست، دفاع کرد، اما مسأله این است که تأکید افراطی بر صِرف «نظر داشتن»، آن هم از نوع شخصیِ آن، در نهایت دقیقا نفسِ اعتقاد را زیر سؤال می‌برد و آن را سترون می‌سازد. از چیزهای بی‌مصرف --- امید مهرگان پ.ن. رونوشت: خودم |
|
Comments:
از وقتی یادم میاد مجبور بودم مباحثه رو بدون نتیجه و با همین حرف تموم کنم
# |
 امير | 2/9/11 2:55 PM
man bayad ba shoma harf bezanam! lotfan be man email bedid. faranak.sss@gmail.com
Post a Comment
# |
faranak | 3/9/11 6:17 PM |