Desire knows no bounds
|
Desire knows no bounds |
|
Saturday, May 4, 2013
...
فیلم‌ها موجوداتی ارگانیک‌اند. پیچیده‌اند هم در ترکیبِ اندام‌وارِ درونِ خود، هم در ریشه‌هایی که در خاکِ معینی می‌پرورانند و هم در هوایی که تنفس می‌کنند - پیچیده‌اند هم در ساختارشان، هم در سنتی که از آن سربرمی‌آورند و هم در شکلِ رابطه‌ای که با مخاطبِ خود در زمانِ و مکانِ دیگری می‌سازند. پیچیدگیِ این رابطه با مخاطب است که تعدادِ پاسخ‌های ممکن به اثر را افزون می‌کند. به زبانِ ریاضی پیرامونِ هر فیلمی فضایی با n بُعد بسط می‌یابد که در هر کدامشان امکانِ شکل‌گیریِ یک رابطه‌ی مشخص با اثر نهفته است. با نویسنده‌ای چون هوبرمن شما فیلم را در آن بُعدی تجربه می‌کنید که چیزی به نامِ فرم در پیوندش با سیاست معنا پیدا می‌کند، در حالی که با نویسنده‌ای همچون بوردول این تجربه از اساس به شکلِ دیگری معنا می‌یابد. بگذارید نقد را به ضرورتِ این نوشته تلاشِ منسجم و منظمی تعریف کنیم برای به بیان درآوردنِ چنین رابطه‌ی مشخصی با اثر هنری (اینجا فیلم) - نقد یکسره این کنشِ بیان است. نقدها نه فقط از خود که از موضعِی که برخاسته‌اند نیز چیزی به ما می‌گویند.
...
نقد می‌خوانیم چون دوست داریم وارد آن فرآیندِ ذهنی‌ای شویم که کسی دیگر با آن فیلم را دیده، دوست داشته یا نداشته است. اینجا اهمیت نه در قضاوتِ او که در آن شبکه‌ای از رابطه‌هاست که او چیده، و نه حتا در صرفِ درستیِ آنچه که چیده که در چشم‌اندازهایی که می‌تواند به روی اثر بگشاید. از همینجا می‌توان معیاری سردستی برای نقادی پیش گذاشت. نقدِ خوب آن است که چنین گشودگی‌ای را ممکن می‌کند، نقدِ بد آن است که تنها می‌گوید با من همراه شوید چون من این را پسندیده‌ام یا نپسندیده‌ام. بهترین نقدهای رزنبام آن‌هایی نیستند که صرفِ واکنشِ او را به این فیلم یا آن منتقد نشان می‌دهند، بلکه آن‌هایی‌اند که او ما را همراه می‌کند در مسیری که طی می‌کند. و برای اینکه مثالی انتقادی از منتقدانِ محبوبم آورده باشم، وقتی کنت جونز در دفاع از واپسین فیلمِ فیلیپ گرل، نوشته‌ی کوتاهِ نه چندان قانع‌کننده‌اش را با نقلِ عبارتی از گدار، «وقتی فیلمی تا این حد نزدیک به زیباییِ طبیعی می‌سازید که دندان‌ها به لب، …»، پایان می‌بَرد، حس می‌کنیم که منتقد، همراه کردنِ ما با موضعش را فدای صرفِ خواستِ پذیرش می‌کند.
مطلب کامل را اینجا بخوانید.
|
|
Comments:
آدم نقد بیشتر تمایل داره نقد فیلم های محبوبش رو بخونه ، میخواد ببینه بقیه هم همون قدر که اون لذت برده اونا هم خوششون اومد و... وبعد میبینه که بعضی مواقع انگار یک ورژن دیگه از فیلم رو دیده همه اون چیزی که اون دیده رو ندیدن و کلن شاید نا امید هم بشه!
Post a Comment
# |
 سرخپوست پاره وقت | 4/5/13 5:35 PM |