Desire knows no bounds
|
Desire knows no bounds |
|
Thursday, June 13, 2013
«وقتی همه خوابیم»
یادمه سال هشتاد و هشت، وقایع عاشورا، وقتی خیابون‌ها به طرف شمال مسدود شد و مجبور شدیم فرار کنیم پایین، چندتا خیابون که از مرکز وقایع دور می‌شدیم شهر در امن و امان بود. نه التهابی، نه تحرکی، نه علامت سوالی، هیچی. انگار نه انگار که دو خیابون بالاتر مردم داشتن کتک می‌خوردن و کشته می‌شدن.
این روزها، به واسطه‌ی محل کارم که مرکز شهره، یه سری آدم رو می‌بینم که دارن فعالیت می‌کنن برای انتخابات، چهار تا پوستر و چهارتا تراکت. بوق و جیع و به زعم من سیرک مسخره‌ای که حتا یه ذره هم شبیه قبل نمی‌شه. امروز اما، تو محله‌ی خودمون، هیچ خبری نبود. همه‌چی آروم، امن و امان. از صبح تا حالا هر جا که کار داشتم، هیچی ندیدم. دقیقا هیچی. یعنی حتا موج رای می‌دهم رای نمی‌دهم‌ای هم در کار نبود. شهر، خمیازه‌کشان و بی‌تفاوت داشت به زندگی هرروزه‌ش ادامه می‌داد. یه ساعت پیش، توی بزرگ‌ترین و شلوغ‌ترین سوپر دروس، وقتی یه آقایی خیلی دایی‌جان‌ناپلئون‌وار داشت به رای ندادنش افتخار می‌کرد و من شروع کردم با صدای بلند باهاش وارد مکالمه شدن، تنها و تنها واکنشی که در اون همه آدم دیدم بی‌تفاوتی محض بود، و یه سری پوزخند که ای آقا، دلت خوشه‌ها.
دارم به این فکر میکنم که معضلات این جامعه، بیش از اون‌که حتا تاثیرگرفته از سران مملکت باشه، ناشی از بی‌تفاوتی و انفعال و بی‌سوادی مطلق جامعه است. به نظرم حتا لازم نیست از کسی خرده بگیریم. واقعا به طرز هولناکی شرایط جامعه‌مون محصول خود ماست. از ماست که برماست رو باید بزنیم سر در مملکت و بخوابیم.
|
از همان جا شروع شد که یک عده خیرخواه تحصیلکرده مسلمان (نهضت آزادی) مملکت را با نیت مشارکت مدنی فعال و جلوگیری از دیکتاتوری و همین حرفها دو دستی تقدیم کنونی‌ها کردند.
از ماست که برماست. میل به بازی٬ میل به برنده شدن٬ میل به اثرگذار بودن٬ جلوی دیدن واقعیت را می‌گیرد٬ و با تمام خیر خواهی
ظلم و استبداد را تداوم میدهد با کمک خود ما. رای ندادن یعنی ما مشروعیت شما را به رسمیت نمی‌شناسیم و رای دادن یعنی ما شما را امانت دار رای خود میدانیم. همه جای دنیا همین معنی را میدهد. از شما بعید بود. حداقل تا جایی که من نوشته هایتان را دنبال میکنم.
از همان جا شروع شد که یک عده خیرخواه تحصیلکرده مسلمان (نهضت آزادی) مملکت را با نیت مشارکت مدنی فعال و جلوگیری از دیکتاتوری و همین حرفها دو دستی تقدیم کنونی‌ها کردند.
از ماست که برماست. میل به بازی٬ میل به برنده شدن٬ میل به اثرگذار بودن٬ جلوی دیدن واقعیت را می‌گیرد٬ و با تمام خیر خواهی
ظلم و استبداد را تداوم میدهد با کمک خود ما. رای ندادن یعنی ما مشروعیت شما را به رسمیت نمی‌شناسیم و رای دادن یعنی ما شما را امانت دار رای خود میدانیم. همه جای دنیا همین معنی را میدهد. از شما بعید بود. حداقل تا جایی که من نوشته هایتان را دنبال میکنم.