Desire knows no bounds |
Saturday, September 20, 2014
سینما-نقاشی»، نقاشی میوه ممنوعه سینما» هستند کسانی که احساس میکنند فیلم به تاریخ هنر تعلق ندارد، اما راست این است که فیلمسازان در اغلب موارد از آثار نقاشی برای شکلدادن یا غنابخشیدن به معنای کارهای خویش بهره میگیرند. بدین اعتبار تاریخ هنر در فیلمهای سینمایی حضور دارد هرچند نقاشی در حکم میوه ممنوعه میل سینما بوده است چرا که نقاشی بر خلاف سینما بیشتر با خلاقیت و هنر متعالی پیوند دارد تا با تکنولوژی و فرهنگ تودهای و عامهپسند. این رابطه عشق و نفرت میان سینما و نقاشی پیچیدهتر هم میشود زیرا تاریخ هنر گرایش دارد ورای مرزهای یک متن یا مقاصد و نیات یک فیلمساز قرار گیرد. برای روشنکردن زیبایی مواجهه میان سینما و نقاشی، مطالعه سرچشمههای الهام یک فیلم اصلاً تکافو نمیکند: باید تمامی مؤلفههای ممکن فرهنگ بصری را تخیل کرد که یک فیلم به لطف گردش در همه عرصههای آن فرهنگ قدرت دارد آنها را به درون مدار متن خویش جذب کند. باید درهای فیلمپژوهی و مطالعات سینمایی را به روی تاریخ هنر باز کرد. رشتهی علمی تاریخ هنر دیگر نمیتواند فیلمپژوهی را نادیده بگیرد چرا که ظهور سینما معنای واژه «هنر» را برای همیشه تغییر داده است و همچنین معنای واژه «تاریخ» را. از مقدمه کتاب سینما و نقاشی، نوشته آنجلا داله واچه |
Comments:
Post a Comment
|