Desire knows no bounds
|
Desire knows no bounds |
|
Sunday, December 13, 2015 منطقى: بزرگ‌ترین غبن زندگی‌‌مان کجا بوده؟ احتمالن وقت‌هایی که فرصت‌های نایابی را به خاطر حفظ و ارتقاء معیارهای تحمیل‌شده از بیرون فدا کرده‌ایم. زندگی را وقتی ورای نسخه رزومه‌ای - با چشمی که تنوع‌ها و مسیرهای مختلف موفقیت را به رسمیت می‌شناسد - ارزش‌یابی می‌کنی، ربط چندانی بین حالِ خوش و سبدِ شاخص‌های استانداردِ معدل و نمره‌ى کنکور و الخ نمی‌بینی. نتیجه‌ى همه‌ى این «پول‌های رایج» نظام غالب اگر چند رقمی هم آن طرف و این طرف بودند، احتمالن وضع زندگی خیلی از ما کمابیش همین بود که الان هست. گیرم چند درصد این طرف و آن طرف. سرمایه کم‌یاب و به‌دردبخور اتفاقا همین توشه سفرها و دیدارها و آشنایی‌ها و فیلم دیدن‌ها و شب‌نشینی‌ها و کوه و کویرپیمایی‌ها و تظاهرات رفتن‌ها و شوریدن‌ها و خطرکردن‌هایی بوده که راحت می‌توانند زیربار تن‌دادن به رقابت در نظام استاندارد فدا شوند. اگر نگران خوش‌حالی بلندمدت آدم‌ها هستید، در تشویق کردن‌شان به کم‌بُعد کردن زندگی‌شان هم‌راه نشوید، برعکس تشویق‌شان کنید که رها باشند و افق تجربه‌هاشان را غنی کنند. [از خلال رفيق شفيق ما، دكتر حامد قدوسى] Hamed Ghoddusi . . Labels: UnderlineD |
|
Comments:
Post a Comment
|