Desire knows no bounds
|
Desire knows no bounds |
|
Friday, March 11, 2016
چمدون درست وسط هال خونه‌ست و انگار بعد از یه مستی سنگینْ تمام دل و روده‌شو بالا آورده. از استانبول برگشته‌م، امروز صبح، و دارم می‌رم آرت‌دوبی، پس‌فردا صبح. بچه‌ها سوغاتیاشونو برداشته‌ن و حالا چمدون با دهن باز مونده وسط هال، یه مشت پیرهن کوتاه و بلند مشکی و چندتا جین و سه چار تا شومیز سفید ساده، بوت و کفش و کرم و کره‌ی بدن و مایو و لباس لب ساحل و الخ. یه تعداد کتاب و مالسکین اون‌ور، لپ‌تاپ و دفترهای کاری‌م این‌ور، سوغاتیای مامان‌اینا هم تو بگ بزرگ گوشه‌ی اتاق. برای آقای کا یه چمدون پولو سوغاتی آورده‌م. پنج صبح رسیدم خونه. دخترک بیدار بود و اومد نشست بالای سرم تا بالاخره پاشدم چمدونا رو باز کردم و دونه‌دونه‌ی خریدا رو نشونش دادم. پرسید برای آقای کا چی خریدی؟ گفتم این چمدون پولو رو. گفت واسه منم چمدون خورشت می‌خریدی، هاااا هاااا! امسال یکی از بهترین سال‌های زندگی‌م بود. دقیقا مدل پولو-خورشت‌طور. این چند ماه آخر هم عجیب‌ترین. تقریبا به تمام تارگت‌هایی رسیدم که فکر می‌کردم در بهترین حالت اواخر سال آینده بهشون برسم. یه قدم فیلی جدید هم برداشته‌م و امسال چند پله بالاتر از جای سال قبلمم. خسته و منگِ سفرم هنوز. سفر استانبولم شبیه یه شوخی بزرگ شروع شد و شبیه یه شوخی بزرگ‌تر تموم. از فرودگاه که برگشتم خونه، ابزوردترین مکالمه‌ی عمرمو با زرافه داشتم و در حالی که هنوز باورم نمی‌شد هم‌چین سفری رفتم، دیشب یکی از عجیب‌ترین شبای زندگی‌مو گذروندم هم. که یعنی یه وقتایی درست وقتی آدم فکر می‌کنه زندگی داره رو به ملال پیش می‌ره، از آسمون اتفاقایی نازل می‌شه که تو مُخَیّله‌ی آدم هم نمی‌گنجه. چمدون درست وسط هال خونه‌ست و تمام دل و روده‌ش بیرونه و لامپ اتاقم سوخته و من از ناهار شاندیز و چندتا اوپنینگ برگشته‌م تو تاریکی نشسته‌م دارم وبلاگ می‌نویسم. الف گفت صندلی‌تو رزرو کرده‌م؛ چک‌این رو هم اینترنتی انجام می‌دیم فقط لطفا دیر نیا فرودگاه. گفت گمونم نصف هواپیما آشنا باشن. گفت کار هوشمندانه‌ای کردی امروز اومدی این‌جا. دارم یاد می‌گیرم بعد از کارای احمقانه‌م، کارای هوشمندانه انجام بدم لااقل. این مهم‌ترین دستاورد امسالمه. حالم؟ حال «موونپیک»ه. عجیب و گرم و خوب.
|
|
Comments:
زنده باد . مدتیه نثرتون برام آرامشی رو به همراه داره.امیدوارم روز و روزگار بهتری داشته باشید.
# |
 امیر | 12/3/16 12:29 AM
زنده باد . مدتیه نثرتون برام آرامشی رو به همراه داره.امیدوارم روز و روزگار بهتری داشته باشید.
Post a Comment
# |
امیر | 12/3/16 12:29 AM |