Desire knows no bounds
|
Desire knows no bounds |
|
Monday, June 1, 2020
از وبلاگ «این نیز بگذرد»
یکی از اشتباهات من در کار این است که خیلی از افراد تعریف می‌کنم و شدت تشویق کردنم بسیار بیشتر از حالت خنثی‌بودن است چه برسد به تنبیه که به ندرت است. به نظرم مدیر در تعریف از کارمندانش باید بسیار سنجیده عمل کند و حتی اگر کارمندی درجه یک است، سعی کند در تعریف امساک داشته باشد. از بس خودم آدمی هستم که با تشویق رشد می‌کنم مدام فکر می‌کنم باید مدام به کارمندانم برای هر کار مثبتی "هزار آفرین" بگویم و یادآوری کنم که "من شما را می‌بینم." این اشتباه است. کمترین نتیجه‌اش این است که طرف توی ذهنش بالای درخت می‌نشیند و توقع ندارد که ممکن است اشتباه کند و برای اشتباهش توبیخ شود.
امروز تازه می‌توانم مدیرعامل مهربان را کمی درک کنم. آن چهره همیشه لبخند بر لب که در ۹۹ درصد موارد فقط شنونده بود، کادو به اندازه می‌فرستاد، پاداش به وقت درخواست می‌داد، اضافه حقوق را با چانه‌زنی زیاد می‌پذیرفت و هر صد سال می‌گفت "آفرین"! Labels: UnderlineD |
|
Comments:
Post a Comment
|