Desire knows no bounds |
Tuesday, September 22, 2020 دو سه ساله به صورت منظم یه بخشی از درآمدم رو اختصاص دادهم به خرید شراب. در سال گذشته و امسال پس از تحریم سفرها بخش دیگهای رو اختصاص دادهم به خرید آبجوی کرونا. عاشق اینم که هر وقت در یخچالمو باز کنم توش چندتا کرونای خنک باشه. به یاد ایام سوفیتل و هیلتون بسفروس. سفرهای اروپایی دیفالتش شاردونی بود اما الان دیگه اصلاً پیدا نمیشه. ویسکیخور نیستم و هر بار این اواخر تکیلا گرفتم تقلبی بوده. به عرق هم به سختی میتونم رو بیارم. از جدیترها فقط مونده جین. خندهدارش اینجاست که حالا تونیک رو نمیشه پیدا کرد تو ایران. فلذا همچنان معتقدم اگه یه پا داشتم علف بهترین و معقولترینه. اما با پایههای علفم عجالتاً معاشرت نمیکنم. بقیه هم بیشتر رو ککان که من زیاد اهلش نیستم. نتیجه اینکه هیچوقت تا حالا چیزی پسانداز نکردهم؛ جز همین شراب و کرونا، آخر عمری. دیگه هر کی به نوعی. |
Comments:
Post a Comment
|