Desire knows no bounds |
Tuesday, September 8, 2020
به قدری عصبانیام که تمام بدنم هنوز داره میلرزه. ده بار طول خونه رو راه رفتم دو بطری آب خوردم کلی چیز میز مرتب کردم، هنوز ذرهای از خشمم کم نشده. به صدتا واکنش اکستریمیتیستی فکر کردم، به این که بزنم زیر میز و برم، به صدتا چیز، اما هیچ کدوم تسکینم نمیدن. دلم نمیخواد یعنی. انجامش نمیدم. تو این یه مورد، واقعاً فلج میشم. نمیخوام هیچ رفتار نسنجیدهای انجام بدم. نه که نتونم. لیترالی دلم نمیخواد. نمیکنم. فقط یه چیزی به ذهنم میرسه، اگه دونکیشوتوار دلمو به چیزی خوش کرده باشم که واقعی نباشه چی؟
|
Comments:
Post a Comment
|