Desire knows no bounds
|
Desire knows no bounds |
|
Monday, September 28, 2020 یه مدت به جای سریال‌بینی شبانه، یه رئالیتی شوی آمریکایی می‌دیدم که بسیار جذاب و آموزنده بود برام. نتیجه‌ی اخلاقیش این بود که آسمان همه‌جا همین رنگه، حتا تو قلب آمریکا؛ از مذهب و سنت و خانواده گرفته تا دولت و حکومت و جامعه. باورم نمی‌شد یه سری شهرها و ایالت‌ها این‌همه شبیه به قم و کاشان باشن به لحاظ اجتماعی. بافت سنتی، مذهب‌زده، افراطی، کثافت مطلق. سرفصل‌هایی مثل خرده‌جنایت‌های زن و شوهری، مادرشوهر و جاری، دخالت والدین، ازدواج سفید یا رسمی، طبقه‌ی اجتماعی، اختلاف سن پارتنرها، ... همه انگار نعل به نعل از ما کپی شده باشن. وقتی ژاپن زندگی می‌کردم ذره‌ای شباهت حس نمی‌کردم با ایران. تو این برنامه‌هه اما خیالم راحت شد از بابت آمریکا. آسیا هم که از خودمونه. لذا بگردم یه شوی اروپایی هم پیدا کنم و سپس با خیال راحت از باقی‌مانده‌ی زندگی‌م لذت ببرم. (فاکتور رفاه معیشتی رو در نظر نگرفتم طبعاً. زیرا باید از یه حداقل رفاهی برخوردار باشی که بشینی چنین پستی بنویسی.) |
|
Comments:
Post a Comment
|