Desire knows no bounds
|
Desire knows no bounds |
|
Saturday, August 6, 2022
«رنگْ رنجِ نور است.»*
هیچ‌وقت نمی‌تونم وسوسه‌ی عکس سیاه‌سفید رو از مغزم بیرون کنم اما هر بار، اغلب هر بار، «رنگ» برنده می‌شه و جهانِ نوآرِ سیاه‌سفیدِ پسِ مغزم رو می‌زنه کنار. فکر کن، رنگ فی‌نفسه وجود نداره و آن‌چه ما به عنوان رنگ می‌بینیم، نتیجه‌ی پردازش مغز ماست در مقابل بازتاب نور. که یعنی اگر نور نبود، رنگ وجود نداشت. و فکر کن، یادت بیاد اون وقتایی که هیچ نوری نیست تو زندگیت،
چه همه‌چی خاکستری و بی‌رنگه؟ و یادت بیاد چه جوری بعضی وقتا بعضی آدما میان تو زندگیت، چه بی‌صدا شروع می‌کنن به تابوندن نور، چه جهانت بی‌که حواست باشه شروع می‌کنه به رنگی‌شدن؟ من؟ من با این‌که طرف‌دار رنگ‌های خنثی‌م، اما هیچ‌وقت وسوسه‌ی رنگ رهام نمی‌کنه. کارم، علاقه‌م و دغدغه‌م ترکیب و کمپوزیسیون رنگ‌هاست. اون نقطه‌ای که هم‌آهنگ می‌شن و به تعادل و ایستایی می‌رسن. پسِ ذهنِ نوآرِ سیاه‌سفید‌بینِ من، اون زنی که نور می‌تابونه به زندگی، ولو با رنج، تا این‌جا برنده بوده. رنگْ کسب و کار من است. چنین گفت خارپشت! * ”Colors are the deeds and sufferings of light.”
Goethe
|
|
Comments:
Post a Comment
|