Desire knows no bounds |
Tuesday, October 18, 2011 آدمی هستم دیکته-آبسسد. یعنی کلن اولی که یه متنو میخونم، چشمم بایدیفالت شروع میکنه اسکن کردن متن از لحاظ دیکته. شده هنوز خط دوم یه نوشتهم، اما غلط دیکتهایِ سه خط پایینترش چشممو میگیره و شروع میکنه به خاریدن. یادم نمیاد دیکتهای رو بیست نشده باشم در دوران مدرسه. حتا زمانی که زبان ژاپنی میخوندم هم دیکتههامو بیست میشدم، همچین گیکای هستم واسه خودم. بعد از اون طرف، اصلن بد نمیدونم تذکر دادنِ غلط دیکتهای رو. یه وقتایی آدم حواسش نیست، یه وقتایی اشتباه لُپیئه، یه وقتایی غلط مصطلح تو ذهنش جا افتاده. تذکر دادنش مث این میمونه که یکی دکمههاشو تابهتا بسته باشه، یا گوشهی دهنش ماستی باشه، یا خورده نون گیر کرده باشه لای ریشاش. خودش نمیبینه و حواسش نیست، اما تو میبینی و میگی و اونم پاک میکنه دیگه. نو بیگ دیل. بهتر از اینه که همونجور تابهتا یا ماستی راه بره واسه خودش که. بعد صب به صب که میام تو گودر، یه سری نوت و نوشته میخونم، غلطاشونو میبینم، بسته به درجهی رفاقت و آشناییم با نویسنده تذکر میدم یا یه معدود جاهایی هم روم نمیشه رد میشم میرم. وقتایی که رد میشم میرم رسمن بهم سخت میگذره. اکثرن هم میل میزنم به جای کامنت. عادتم شده. روزی سه چار بار، حداقل. بعد اما هربار، دقیقن هربار با خودم میگم طرف برنخوره بهش یهوقت، نگه به این چه، فک نکنه میخوام ضایعش کنم و ازین حرفا. امروز اما صحبتِ آدمایی بود که رسالت عمومیِ خودشون میدونن که دیگران رو تصحیح کنن. کمی در مدحشون حرف زده شد، چندبرابر بیشتر در مذمتشون. یه خورده علائمش به غلط دیکته گرفتنای من شبیه بود. ازینرو خانوما و آقایون محترمی که بارها و بارها ایمیل غلط دیکته از من دریافت کردهاید در زندگانی، چنانچه این قضیه میره رو اعصابتون، خبر بدین لطفن. |
و اما خود من به استفاده از عبارت های انگلیسی در متن فارسی حساسم و اتفاقا همین مورد از همون اول که خوندن متن شما رو شروع کردم، چشمم رو گرفت. پیشنهاد می کن قسمت کوچیکی از تلاش تون رو هم بگذارین برای به تر فارسی نوشتن. منظورم استفاده از عبارت های تخیلی ای نیست که هر از گاهی در ایمیل ها پیشنهادشون رو می بینیم. بلکه منظورم عبارت های مشخص و واضحیه که معادل های مناسبی هم دارن. برای نمونه به نظرم یک متن فارسی می تونه حتا قشنگ تر هم بشه اگه به جای عبارت هایی مثل «بایدیفالت» و «نو بیگ دیل» از معادل نزدیک تر به فارسی شون استفاده بشه.
بیشتر خوشمان میشود
این آبسسیو بودن توی دیکته رو خیلی خوب درک میکنم.
بدجوری فیلتری آیدا... خیلی وقت بود نتونسته بودم بیام اینجا... یادم رفته بود همیشه با خوندن وبلاگت چقدر حس خوبی داشته م. مرسی که باعث تکرارش شدی
شاد باشی